Adını Izdırap Koydum Sensizliğin...
her şey durmuştu
sensiz koca bir ağaç şimdi içimde
ne yana baksam sen varsın şimdi
sensizlikten;
.
zaman yoktu
ben yoktum
sen yok
kaybolan mutluluğumun
bir adresi bile yok...
oysa;
oysa tek çareydin sensizliğime
solan ümitlerime
belki de kimsesizliğime...
adını ıstırap koymuştum sensizliğin
içime gömeli yıllar oldu.
bitmez demiştim
göz yaşıyla sulamıştım
kurur demiştim
kurur demiştim
sensizlik bir kök saldı ki içimde
ben diye bir şey kalmadı.
büyüdükçe büyüdü içimde
sığmaz oldu yüreğin
taşıyor her bir yerime...
sensiz koca bir ağaç şimdi içimde
her bir dalından
binlerce sensizlik türedi...
ne yana baksam sen varsın şimdi
artık sen de benim kadar benimsin...
çaresizliğime o kadar lazımdın ki:
sensizlikten;
..................yeni bir "sen" ürettim...
.
.
.
......tarih yok
............saat yok
................bir sen varsın içimde
.......................başka hiçbir şeyin önemi yok...
Gülay Morgül
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder